1.1 KRATOS

Głównym bohaterem gry jest Kratos. W starożytnej Grecji imię to mogłoby być kojarzone z tytanem, synem rzeki Styks i Pallasa oraz bratem Nike, Zelosa oraz Bii, z którą to miał brać udział w zniewoleniu Prometeusza. Był on personifikacją siły (greckie słowo κράτος, krátos, co znaczy siła). Twórcy gry starali się stworzyć wyjątkowo brutalną postać, która różniłaby się od stereotypowego wyglądu greckich herosów. Brutalność oraz impulsywność miała wręcz wylewać się z Kratosa. W jednej z pierwszych koncepcji projektanci przedstawiali go jako postać w masce, ale pomysł odrzucono, gdyż heros mógłby sprawiać wrażenie osoby tajemniczej oraz pozbawionej własnego charakteru. Podczas dalszych prac podkreślono siłę oraz agresywność bohatera. Pozbyto się całkowicie greckiego pancerza (który pojawia się, ale jedynie w retardacjach), przez co Kratos mógł przypominać postać Heraklesa, którego ulubionym strojem było okrycie zrobiona z lwiej skóry). Pojawiały się liczne idee łączące tradycję grecką z afrykańską kulturą plemienną – część z nich znalazło swoje miejsce w ostatecznej wersji gry, np. ciało Kratosa pokryte prochem z córki oraz żony, jest pocięte czerwonymi tatuażami, które kojarzą się właśnie z malowidłami afrykańskich wojowników. Jego znak rozpoznawczy to dwa miecze (Blades of Chaos) przywiązane łańcuchami do nadgarstków, które podkreślają animalistyczną naturę bohatera oraz sprawiają, że walka wydaję się dużo przyjemniejsza dla oka. Powraca tutaj wspomniana wyżej postać Heraklesa, rozpoznawanego dzięki potężnej maczudze, którą miał przygotować sobie z własnoręcznie wyrwanego z korzeniami drzewa oliwnego.

Wygląd to nie wszystko. Pozostaje jeszcze dusza. I w tym momencie pojawia się pewien zgrzyt między tym, co zostało nam zaprezentowane w grze a tym, co znamy z mitologii. Greckie podania pełne są herosów, sława niektórych sięgała tylko lokalnie, natomiast takie persony jak Herakles, Tezeusz czy Odyseusz swoimi czynami na długo wpisały się w umysły wszystkich Greków. Herosami byli żołnierze, którzy ginęli podczas obrony rodzinnych miast. Herosem był Tezeusz, który pomimo niebezpieczeństwa postanowił uwolnić Ateny od corocznego haraczu, który musieli płacić królowi Minosowi. Odyseusz wsławił się swoim udziałem w wojnie trojańskiej oraz poprzez liczne przygody, które przytrafiły mu się podczas powrotu do domu. Takie osoby często stawały się dla zwykłych ludzi bogami, wzorami do naśladowania, ponieważ decydowały się walczyć za wartości stawiane ponad życie.

Dlaczego Kratos jest inny, a wręcz można go nazwać anty-herosem? Ponieważ w trakcie swojej wędrówki zawsze kieruje się własnym dobrem. Jedynym powodem, dla którego walczy z Hydrą jest klucz. Kiedy potwór leży martwy, wojownik wchodzi do jego gardła i zabiera tylko klucz z szyi marynarza, zostawiając go na pastwę losu we wnętrznościach morskiego monstrum.



O życiu bohatera sprzed wydarzeń, o których opowiada gra dowiadujemy się z retrospekcji. Kratos – syn Zeusa oraz śmiertelnej kobiety był najmłodszym i najbardziej obiecującym kapitanem w spartańskiej armii. Poprzez brutalne taktyki zaskarbił sobie przychylność wyżej postawionych.



Podczas jednej z bitew z barbarzyńcami Spartiaci zostają zdziesiątkowani, a Kratos w obliczu śmierci, która miała przyjść z ręki barbarzyńskiego wodza, wzywa na pomoc Aresa – Boga Wojny. Warto zwrócić uwagę, że głównym celem, dla którego walczył nasz antybohater, jest chęć podniesienia swoich umiejętności bojowych, a nie obrona ojczyzny. Równie samolubie postępuje, kiedy przywołuje na pomoc olimpijskie bóstwo. Nie chodzi mu o dobro Sparty, ale o jego własne życie, które tak bardzo kocha.



Ares zstępuje z Olimpu i ratuje Kratosa. Bohater zostaje przy życiu, barbarzyńcy przegrywają bitwę, a heros otrzymuje wspomniane wcześniej Ostrza Chaosu. Od tej chwili stanowią one jedność z jego ciałem i symbolizują sytuację, w jakiej jest Kratos, który od tego momentu ma służyć Bogu Wojny. Jest dosłownie do niego przywiązany.

Jak pokaże przyszłość, cena, którą przyjdzie zapłacić Kratosowi za pomoc Aresa, będzie naprawdę wysoka. Omamiony szałem wojny mordował całe wioski. Jego ostatnim ofiarami miały być… jego własna żona oraz córka. Od tego momentu Kratos zrozumiał, że nie może więcej służyć Aresowi. Znowu należy wspomnieć o Heraklesie, który, jak czytamy w Mitologii Jana Parandowskiego: (…) przez kilka lat siedział w domu i bawił dzieci. Ale razu pewnego, gdy składał ofiarę przy ołtarzu, ogarnęło go szaleństwo. Nie wiedząc, co czyni, porwał się z nożem ku żonie, zabił ją, a dzieci udusił.1Karą Kratosa za mord na rodzinie jest klątwa, której symbol to proch z ciał żony i dziecka, który osiadł na skórze bohatera i miał zostać tam na wieczność.
Przez 10 lat tułaczki Kratos starał się odkupić swoje winy, (co znowu upodabnia go do postaci Herkulesa). Trzy miesiące przed dziesiątą rocznicą wydarzeń w wiosce pojawia się nadzieja dla Kratosa. Ateny są oblegane przez Boga Wojny. Bogini miasta obiecuje Spartiacie, że w momencie, kiedy Ares przestanie żyć, zostaną mu odpuszczone winy.

Kratos: And if I am able to do this, to kill a god, then the visions, they will end?

Athena: Complete this final task, and the past that consumes you will be forgiven.

Kratos, kierowany chęcią zemsty oraz pragnieniem zmycia z siebie grzechów, podejmuje wyzwanie, któremu nie podołałby żaden heros znany starożytnym Grekom.