God of War był wspaniałą grą. Miliony graczy, którzy zakupili swoją kopię, do dzisiaj wspominają epickie pojedynki, wspaniałą grafikę oraz muzykę, która sprawia, że na karku włosy stają na baczność.Wydawać by się mogło, że wychwalane wcześniej przeze mnie elementy pojawiły się już w wielu grach, które premiery miały przed 2005 rokiem, kiedy to na sklepowych półkach wylądował GoW. Już wcześniej dane było graczom eksterminować zastępy potworów, wiele pozycji sprawiało, że w środowisku graczy pojawiły się głosy zachwytu nad grafiką, a muzyka z serii Final Fantasy stała się ulubioną w kolekcjach wielu melomanów. Największym osiągnięciem Boga Wojny jest fakt, że połączył wymienione elementy w całość, oblewając wszystko cudownym sosem w postaci motywów z greckiej mitologii. Pomysł Davida Jaffego wydaje się być absurdalnym - pojawia się myśl, aby połączyć ze sobą dwa różne bieguny czasu: mity ze starożytnej Grecji oraz myśl techniczną z początku XXI stulecia. Czy graczom przypadnie do gustu fabuła, bohaterowie, pomysły twórców? Jaffe wiedział od samego początku, że jest twórcą sukcesu, ponieważ zdawał sobie sprawę, jak silnie zakorzeniona jest kultura grecka w umysłach ludzi, którzy wywodzą się z kręgu cywilizacji europejskiej. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę, przez co GoW zdobył ogromną liczbę nagród. Kiedy już obejrzymy outro, wyłączymy konsolę i usiądziemy spokojnie w fotelu pojawia się pytanie: ile tak naprawdę jest mitologii w grze. Odpowiedź jest jedna: mnóstwo! W kolejnych rozdziałach postaram się przedstawić jak najwięcej argumentów, które mają potwierdzić tezę: Gra God of War wykorzystuje w dużym stopniu grecka mitologię oraz jej dziedzictwo.
Głównym bohaterem gry jest Kratos. W starożytnej Grecji imię to mogłoby być kojarzone z tytanem, synem rzeki Styks i Pallasa oraz bratem Nike, Zelosa oraz Bii, z którą to miał brać udział w zniewoleniu Prometeusza. Był on personifikacją siły (greckie słowo κράτος, krátos, co znaczy siła). Twórcy gry starali się stworzyć wyjątkowo brutalną postać, która różniłaby się od stereotypowego wyglądu greckich herosów. Brutalność oraz impulsywność miała wręcz wylewać się z Kratosa. W jednej z pierwszych koncepcji projektanci przedstawiali go jako postać w masce, ale pomysł odrzucono, gdyż heros mógłby sprawiać wrażenie osoby tajemniczej oraz pozbawionej własnego charakteru. Podczas dalszych prac podkreślono siłę oraz agresywność bohatera. Pozbyto się całkowicie greckiego pancerza (który pojawia się, ale jedynie w retardacjach), przez co Kratos mógł przypominać postać Heraklesa, którego ulubionym strojem było okrycie zrobiona z lwiej skóry). Pojawiały się liczne idee łączące tradycję grecką z afrykańską kulturą plemienną – część z nich znalazło swoje miejsce w ostatecznej wersji gry, np. ciało Kratosa pokryte prochem z córki oraz żony, jest pocięte czerwonymi tatuażami, które kojarzą się właśnie z malowidłami afrykańskich wojowników. Jego znak rozpoznawczy to dwa miecze (Blades of Chaos) przywiązane łańcuchami do nadgarstków, które podkreślają animalistyczną naturę bohatera oraz sprawiają, że walka wydaję się dużo przyjemniejsza dla oka. Powraca tutaj wspomniana wyżej postać Heraklesa, rozpoznawanego dzięki potężnej maczudze, którą miał przygotować sobie z własnoręcznie wyrwanego z korzeniami drzewa oliwnego.
Wygląd to nie wszystko. Pozostaje jeszcze dusza. I w tym momencie pojawia się pewien zgrzyt między tym, co zostało nam zaprezentowane w grze a tym, co znamy z mitologii. Greckie podania pełne są herosów, sława niektórych sięgała tylko lokalnie, natomiast takie persony jak Herakles, Tezeusz czy Odyseusz swoimi czynami na długo wpisały się w umysły wszystkich Greków. Herosami byli żołnierze, którzy ginęli podczas obrony rodzinnych miast. Herosem był Tezeusz, który pomimo niebezpieczeństwa postanowił uwolnić Ateny od corocznego haraczu, który musieli płacić królowi Minosowi. Odyseusz wsławił się swoim udziałem w wojnie trojańskiej oraz poprzez liczne przygody, które przytrafiły mu się podczas powrotu do domu. Takie osoby często stawały się dla zwykłych ludzi bogami, wzorami do naśladowania, ponieważ decydowały się walczyć za wartości stawiane ponad życie.
Dlaczego Kratos jest inny, a wręcz można go nazwać anty-herosem? Ponieważ w trakcie swojej wędrówki zawsze kieruje się własnym dobrem. Jedynym powodem, dla którego walczy z Hydrą jest klucz. Kiedy potwór leży martwy, wojownik wchodzi do jego gardła i zabiera tylko klucz z szyi marynarza, zostawiając go na pastwę losu we wnętrznościach morskiego monstrum.
O życiu bohatera sprzed wydarzeń, o których opowiada gra dowiadujemy się z retrospekcji. Kratos – syn Zeusa oraz śmiertelnej kobiety był najmłodszym i najbardziej obiecującym kapitanem w spartańskiej armii. Poprzez brutalne taktyki zaskarbił sobie przychylność wyżej postawionych.
Podczas jednej z bitew z barbarzyńcami Spartiaci zostają zdziesiątkowani, a Kratos w obliczu śmierci, która miała przyjść z ręki barbarzyńskiego wodza, wzywa na pomoc Aresa – Boga Wojny. Warto zwrócić uwagę, że głównym celem, dla którego walczył nasz antybohater, jest chęć podniesienia swoich umiejętności bojowych, a nie obrona ojczyzny. Równie samolubie postępuje, kiedy przywołuje na pomoc olimpijskie bóstwo. Nie chodzi mu o dobro Sparty, ale o jego własne życie, które tak bardzo kocha.
Ares zstępuje z Olimpu i ratuje Kratosa. Bohater zostaje przy życiu, barbarzyńcy przegrywają bitwę, a heros otrzymuje wspomniane wcześniej Ostrza Chaosu. Od tej chwili stanowią one jedność z jego ciałem i symbolizują sytuację, w jakiej jest Kratos, który od tego momentu ma służyć Bogu Wojny. Jest dosłownie do niego przywiązany.
Jak pokaże przyszłość, cena, którą przyjdzie zapłacić Kratosowi za pomoc Aresa, będzie naprawdę wysoka. Omamiony szałem wojny mordował całe wioski. Jego ostatnim ofiarami miały być… jego własna żona oraz córka. Od tego momentu Kratos zrozumiał, że nie może więcej służyć Aresowi. Znowu należy wspomnieć o Heraklesie, który, jak czytamy w Mitologii Jana Parandowskiego: (…) przez kilka lat siedział w domu i bawił dzieci. Ale razu pewnego, gdy składał ofiarę przy ołtarzu, ogarnęło go szaleństwo. Nie wiedząc, co czyni, porwał się z nożem ku żonie, zabił ją, a dzieci udusił.1Karą Kratosa za mord na rodzinie jest klątwa, której symbol to proch z ciał żony i dziecka, który osiadł na skórze bohatera i miał zostać tam na wieczność. Przez 10 lat tułaczki Kratos starał się odkupić swoje winy, (co znowu upodabnia go do postaci Herkulesa). Trzy miesiące przed dziesiątą rocznicą wydarzeń w wiosce pojawia się nadzieja dla Kratosa. Ateny są oblegane przez Boga Wojny. Bogini miasta obiecuje Spartiacie, że w momencie, kiedy Ares przestanie żyć, zostaną mu odpuszczone winy.
Kratos: And if I am able to do this, to kill a god, then the visions, they will end?
Athena: Complete this final task, and the past that consumes you will be forgiven.
Kratos, kierowany chęcią zemsty oraz pragnieniem zmycia z siebie grzechów, podejmuje wyzwanie, któremu nie podołałby żaden heros znany starożytnym Grekom.
Bogini w grze staje się opiekunką oraz przewodniczką Kratosa po zbrodni, którą popełnił w wiosce. To jej posąg znajduje się na dziobie statku, którym bohater pływa po Morzu Śródziemnym. To ona wyznacza mu ostatnie zadanie, które polega na obronie Aten przed całkowitym zniszczeniem miasta z ręki Aresa.Bogini pojawia się kilkakrotnie w ciągu przygody Kratosa, zazwyczaj przemawia do niego poprzez różne figury, które ją symbolizują. Atena, jaką znamy z mitologii jest niedostępną dziewicą, postawy olbrzymiej, wielkiej siły i niezłomnego hartu.1 Jej domeną była przede wszystkim nauka oraz szeroko pojęta mądrość. Jedyną wadą tej matrony, wg jej wyznawców, było zamiłowanie do wojny. W sztuce bogini ta była przedstawiana w następujący sposób: Na głowie miała hełm ozdobny, a ubrana była w długą szatę opadającą do stóp w poważnych fałdach. Była to postać pełna szlachetności, siły i majestatu, tak ją widzimy w licznych zachowanych posągach. Ptakiem poświęconym Atenie była sowa, do dziś symbol wiedzy i mądrości.2 O ile postać Kratosa to wariacje programistów na temat wszelkiej maści herosów, o tyle Atena w God of War wydaje się być tą samą boginią, którą znamy z mitologii. Bohaterka wyraża się w sposób dostojny, a Carole Ruggier, która użyczyła jej głosu, nadaje komputerowej Atenie duszę oraz wdzięk, której nie powstydziłaby się prawdziwa bogini. W grze nie zabrakło również charakterystycznego dla opiekunki Aten stroju oraz wszelkich znaków/symboli przedstawiających sowę.
